Nadat het geen exotisch verschijnsel meer was kreeg ik een
hekel aan hoofdoekjes en het is nooit meer overgegaan. Maar je moet met die
hekel wel voorzichtig omgaan. Laatst las ik over iemand die bij het vernieuwen
van zijn rijbewijs aan de balie door zo’n hoofdoekje te woord werd gestaan. Hij
uitte zijn misnoegen over die religieuze hoofdbedekking. De volgende dag
bezorgde de postbode een brief van de gemeente waarin hij van discriminatie werd beschuldigd en werd hem te verstaan gegeven dat bij herhaling hem de
toegang tot het gemeentehuis zou worden ontzegd. Een mooi voorbeeld waar de
vrijheid van meningsuiting in het gedrang komt als de Islam in beeld is.
Moslims mogen bijvoorbeeld wel bezwaar maken tegen kerstbomen. Het gebeurde
onder andere in de Deense stad Kokkedal waar de huurdersvereniging geen geld mocht uit trekken voor kerstversiering. Een
voorbeeld hoe anderen de religieuze vrijheid ontzegd wordt die men voor
zichzelf opeist. Merkwaardig genoeg had in dezelfde stad 91% van de bijstandsklanten,
die beroep deden op een extra uitkering ter gelegenheid van kerstmis, een islamitische
achtergrond. Dat zie ik als een typisch voor beeld van de opportunistische islamitische
ethiek: het doel heiligt de middelen.
Bij ons bezoek dit jaar aan Parijs viel het ons op dat
hoofdoekjes in het straatbeeld nagenoeg ontbraken. Het is het gevolg van de Franse politiek om
hoofddoekjes in publieke functies en in het onderwijs te verbieden. Het verbod
geeft kennelijk ook werkgevers steun om dezelfde gedragslijn te volgen. Een van
mijn moslimvrienden zal dat geweldig vinden. Een goede moslim dient juist niet
op te vallen, is zijn mening.
Hoofddoekjes en ergere vormen van bedekking horen bij de
wereldwijde opleving van de Islam sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw.
Premier Erdogan van Turkije noemde ze de ‘vlaggen van de Islam’. Echt
islamitisch is het niet. In de Koran is het slechts een aanbeveling voor de
vrouwen van de Profeet. Moslima’s die roepen dat het van de Koran moet hebben
het dus eigenlijk mis. Het zijn juist deze moslima’s die mijn weerzin tegen
hoofddoekjes levend houden. Als ze zich verplicht voelen de Koran in alles na
te leven zijn ze niet alleen vijanden van de democratie, maar ook van alle
ongelovigen.
Moslima’s die roepen dat ze er in vrijheid voor hebben
gekozen, vertrouw ik voor geen cent. Er zijn
landen, zoals Iran en Saoedi-Arabië waar het gewoon verplicht is en in
heel wat andere islamitische landen steunt de publieke opinie het. Heel wat moslima’s die er ‘in vrijheid’ voor hebben gekozen, zijn eigenlijk voor de druk uit hun omgeving en van hun vaders en broers bezweken. Het zijn de
laffe moslima’s die voor bedekking kiezen en de dappere moslima’s die het
nalaten. Die laten zich niet inschakelen voor de hoofddoekjesjihad.
Die dappere moslima’s zijn me lief. Ze kiezen voor de echte
vrijheid. Ze steken hun middelvinger omhoog naar alle landen waar hun zussen
min of meer verplicht zijn zich te bedekken. Ze steken hun middelvinger op
naar alle sissers in Amsterdam-Oost, Amsterdam-West en andere plaatsen waar hun onbedekte zusjes bespuugd worden en voor hoer worden uitgemaakt.
Bedekte moslima’s zijn getemde vrouwen die voldoen aan de
tribale cultuur die ze in alle opzichten achter stelt. Het religieuze sausje
over die cultuur bedekt de mannelijke dominantie die de tribale cultuur eigen
is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten