 |
| De agressieve aanpak levert weerstand op |
Je merkt het
aan de woorden. Lieve woordjes als ‘Medelander’ of ‘nieuwe Nederlander’ zie en
hoor je bijna nergens meer. De tegemoetkomendheid is langzaam aan het
verdwijnen. De Nederlandse overheid keert zich tegen de meest orthodoxe vorm
van de islam, het salafisme, zonder dat dit discussie oplevert. De
multiculturele samenleving wordt, behalve door de drie musketiers van DENK,
breed afgewezen. Vluchtelingenstromen worden afgestopt. De tegemoetkomende houding naar islamitische nieuwkomers is door hen niet wederkerig beantwoord. De bereidheid om nieuwe instromers te verwelkomen is sterk bekoeld..
Het wordt
steeds duidelijker dat de islam op geen enkele wijze te verenigen is met de
West-Europese cultuur. De islam wordt in toenemende mate afgewezen. Ook het
simpele antwoord van de islamitische voorlieden dat de afwijzing op ‘racisme’ en
‘discriminatie’ berust, ontmoet tegenwoordig meer hoon dan instemming.
Iedere
nieuwe regering komt met strengere maatregels over de inburgering om na vier
jaar te constateren dat het niet werkt. Als opeenvolgende maatregelen geen
zicht op een oplossing bieden, zal de tijd komen waarin de conclusie dat
moslims niet integreren onvermijdelijk wordt. Islamitische woordvoerders
erkennen de situatie al langere tijd. Ze houden de Nederlandse samenleving en
moslims voor dat ze acceptatie prefereren
boven integratie. Die opstelling
legt de kern bloot van het multiculturele drama. Moslims kunnen geen echte Nederlander worden omdat hun loyaliteit bij de islam hoort te liggen. De islam kweekt schijn-Nederlanders. Moslims
die de oversteek wel wagen, worden als verraders gezien en krijgen te maken met
sociale uitsluiting.
 |
| accepteren of je kop gaat eraf |
Voor de
weigering tot integratie betalen moslims een kostbare prijs. Het vasthouden aan de islam en de thuiscultuur
marginaliseert ze. Die tribale narcistische cultuur gaat gepaard met afwijzing van de
Nederlandse cultuur en met meer criminaliteit, fraude, nepotisme, cliëntelisme en geweld tegen
homo’s en joden, dan de Nederlandse samenleving accepteert. De
tegemoetkomendheid en handreikingen drogen als gevolg daarvan op en de
acceptatie neemt af. Dat is de tol die moslims betalen voor de oproepen om de
islam en het thuisland trouw te blijven.
De slimmere
moslims, en daar zijn er steeds meer van, zien dat hun toekomst en die van hun
kinderen bedreigd wordt en kiezen er voor om afstand te nemen van wat hen
identificeert als moslim of als vertegenwoordiger van een etnische groep. Ze
mijden ‘zwarte’ scholen, kiezen voor een overwegend blanke buurt om te wonen.
Hun identiteit als moslim vervaagt. Voor zover ze nog religieus zijn, zijn ze
dat zoals katholieken of protestanten die zich daar allang niet meer op laten
voorstaan. Ze ontsnappen aan de benauwende groepscontrole en ontwikkelen netwerken met voldoende autochtone Nederlanders. Het Sociaal Cultureel Planbureau bevestigt dat ze gelukkiger zijn
Er zit geen
toekomst in het moslim zijn. Het wordt meer en meer een sociale handicap die
kansen negatief beïnvloedt. Dat heeft helemaal niets met discriminatie of
racisme te maken. Het heeft te maken met de islam die de Nederlandse cultuur en
integratie afwijst. Dat raakt een snaar onder de autochtone bevolking waarin
men zich steeds vaker afvraagt waarom men overtuigde moslims zou moeten laten
meedoen in het verdelen van de taart.
Bij
ongewijzigd islamitisch beleid wacht moslims voortgaande gettoïsering. Opgesloten in het
eigen gelijk, in eigen buurt en in eigen scholen. Opgesloten in eigen ellende. Het is een ontwikkeling die
al gaande is.
De Nederlandse roep om terug te keren naar het eigen land zal steeds luider worden.
De Nederlandse roep om terug te keren naar het eigen land zal steeds luider worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten