Islam en de verleiding van het totalitaire denken

                                                                      

Volgens de laatste islamitische mode is onthoofden meer in zwang geraakt

Een Iraniër, op bezoek in Nederland, vertelde me ooit dat Iran het enige islamitische land is waar geen moslims wonen. Het is een grap die in Iran de ronde doet.

 Het huidige Iran is een creatie van Khomeiny en vertoont veel trekken van de ideale staat, zoals Plato die in een boek beschreven heeft. De ideale staat van Plato bestond in feite uit een totalitair regime waarin het individu is teruggebracht tot een radertje van een collectief systeem. Om individuen in zo’n systeem opgesloten te houden is er een zekere vorm van dwang nodig en worden overtredingen van de ideologische regels door sancties getroffen.

De bevolking van Iran doet publiekelijk braaf mee, maar achter de voordeur van het eigen huis bestaat een ander Iran. Het is een hypocriete samenleving geworden die door ideologische dwang bij elkaar wordt gehouden.

De imperfecties van democratie en liberalisme vormen uitdagingen die met name door mensen die neigen tot totalitarisme beantwoord wordt met de oplossing om de vrijheid van het individu te beperken. Communisme en fascisme waren Westerse oplossingen, elders in de wereld is dat de Islam. Maar alle pogingen om van een imperfecte wereld een perfecte te maken zijn gedoemd te mislukken. Ze stranden op de weerbarstigheid en imperfectie van de mens die nooit in staat is zijn natuurlijke behoeften op te geven voor een fanatiek nagejaagd doel dat hem van zijn vrijheid berooft.

De wereldgeschiedenis overziend is de Islam al eeuwenlang de bron voor initiatieven om de wereld te verbeteren met totalitaire concepten. In die zin moet de Islam worden beschouwd als een politiek systeem dat zijn kracht ontleend aan een god die daar de inspiratie voor levert. Dat is wel wat anders dan Marx, Lenin, Hitler of Mussolini, aardse wezens waarvan je de ideeën kunt weerleggen. Om in opstand te komen tegen een god en de door hem geheiligde profeet is nagenoeg onmogelijk zo lang je nog hoop hebt op een plaatsje in de hemel.

Ieder totalitair systeem heeft meerdere gezichten. Het gezicht van een paradijselijk einddoel is aantrekkelijk, uitnodigend en veelbelovend. De maatregelen die nodig zijn om op weg te blijven naar dat einddoel hebben echter een afschrikwekkend gezicht omdat voor dat einddoel alles geofferd mag worden wat het in de weg staat. De fase voorafgaand aan het bereiken van het einddoel kent een ethiek van het doel heiligt de middelen. Alles is toegestaan en gerechtvaardigd door ideologie. Politieke correctheid is het derde gezicht. Op alles bestaat een antwoord in de vorm van een door de ideologie voorgeschreven waarheidsopvatting. Het vierde gezicht van een totalitair systeem wordt gevormd door de interne strubbelingen. Vooral het ongenoegen over misbruik van posities en de daarbij behorende corruptie tasten het geloof aan en worden door fanatici beantwoord met geweld en schoonmaakacties. In islamitische kringen gaat het grapje dat Kalief het meest ongezonde beroep ter wereld is. Er werden er nogal wat vermoord en gevangen gezet. Als regel is de toekomst van een totalitair systeem geen andere dan een misdadig regime dat haar macht voor eigen gewin exploiteert en door privileges ontsnapt aan het leven dat anderen moeten leiden als opoffering op weg naar het einddoel.

Het is nog een wereldwijd taboe om Islam te identificeren als een totalitaire ideologie. De tekenen zijn echter onmiskenbaar. Het Westen is de ideologische vijand van de ideologische Islam. De Islam indoctrineert haar gelovigen met vijandbeelden, complottheorieën en een idealistische opvatting van de Islam zelf. De Islam vervolgt niet alleen interne dissidenten, maar is ook actief in het vervolgen van externe critici. Islam verzet zich wereldwijd tegen de vrijheid van meningsuiting. Het OIC is daarvan een voorbeeld op wereldniveau, Tariq Ramadan verwoordt het bijvoorbeeld in Europa en in Nederland vindt bijvoorbeeld UvA-hoogleraar en theedrink-adviseuse Halleh Ghorashi dat de vrijheid van meningsuiting wel wat beperkter mag zijn. Als gevolg van intimidatie en de dwang van politieke correctheid is zelfcensuur in Nederland niet ongebruikelijk.

In het Westen geniet de Islam als religie de nodige bescherming. Kritiek wordt al snel bestempeld als belediging van godsdienst, als racisme en discriminatie of als de uiting van onderbuikgevoelens. Merkwaardig is dat ‘links’ als kampioen van de strijd tegen totalitaire ideologieën het politiek correcte denken voedt en daarmee de Islam alle ruimte geeft. Een van de mogelijke verklaringen voor dat fenomeen is dat actieve moslims steun zoeken bij links dat met de nodige graduele verschillen in de kern ook, zoals de Islam, anti-kapitalistisch en anti-liberaal is.

Ik waarschuw ze alvast maar. Khomeiny sloot in Iran ook een verbond met links om de revolutie tegen de Sjah te ontketenen. Toen hij eenmaal de macht had liet hij communisten en socialisten ophangen of opsluiten. De ‘nuttige idioten’ pasten niet meer in zijn plan. Een goed voorbeeld van een ethiek waarin het doel de middelen heiligt.