Waarom er geen katholiek in het team van DENK zal komen.

                                                                     

DENK verzamelt vertegenwoordigers van groepen die vanuit het heden of verleden klachten hebben over wat hen, dankzij de Nederlandse samenleving,  aan ergs zou zijn overkomen. Een vertegenwoordiger van het katholieke volksdeel zou daar eigenlijk uitstekend tussen passen. Wat die groep sinds het einde van de zestiende eeuw is overkomen, is nogal een schandvlek op het nationaal blazoen.

Anders dan bij andere groepen die nog wat te stellen hebben (of hebben gehad) met de hardvochtige kanten van de niet altijd terechte bewieroking van de Nederlandse cultuur, wordt er nooit een herdenking georganiseerd over wat katholieken is overkomen. In geheel Nederland is er ook nergens een monument te vinden dat het besef van de wandaden die katholieken is overkomen levendig houdt. In het nationaal bewustzijn is de geschiedenis van wat katholieken is overkomen weggestopt. Er is nooit sprake geweest van herstelbetalingen of teruggave van gestolen bezit.

De tweede helft van de zestiende eeuw was er een vol religieus geweld. De spanningen resulteerden in 1566 in een ‘beeldenstorm’, een wat eufemistische benaming waaronder heel wat gruwelen verborgen zijn. Niet alleen werden katholieke kerken ontdaan van aanwezige beelden. Er werden ook priesters en  nonnen vermoord en kloosters werden vernield. Belijdenis van het katholieke geloof werd verboden. Al het katholiek bezit van kerken, kloosters en liefdadigheidsinstellingen, en dat was nogal wat, werd geconfisqueerd. Eeuwen waarin katholieken met hun bijdragen de kerk rijk maakten, werden ongedaan gemaakt. Calvinisten namen het bezit over en deden er goede zaken mee.

Het materieel verlies van de complete katholieke infrastructuur was nog niet eens het grootste verlies. De grote pijn voor iedereen die trouw wilden blijven aan het katholieke geloof lag in het feit dat zij als vijanden en tweederangsburgers werden gezien en behandeld.  Omdat verondersteld werd dat ze trouw bleven aan Rome werden ze gewantrouwd en kregen sociaal en economisch nog nauwelijks kansen. Bedrijfjes van katholieken werden geboycot en protestantse werkgevers namen geen katholieken in dienst. Het was erger dan wat tegenwoordig ‘discriminatie’ werd genoemd. Geen enkel overheidsambt mocht door katholieken worden vervuld en vooral in steden en dorpen met een gemengde bevolking verpauperden op den duur veel katholieken. Prins Willem van Oranje (tussen 1559-1567 Stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht) vond het wel prima.

Gedurende de Napoleontische tijd, bijna twee-en-een-halve eeuw later was er sprake van enige verlichting. In de negentiende eeuw werden ondanks hevig verzet van de protestanten de touwtjes wat minder strak. In 1827 werd door de Nederlanden, dat toen nog België omvatte,  een concordaat met Rome gesloten. Nederlandse ministers schoven de uitvoering echter op de lange termijn. Het was één van de redenen voor de Belgische opstand van 1830 die uiteindelijk tot afscheiding van België zou leiden. In 1848 kwam er eindelijk, door een herziening van de grondwet, wettelijke ruimte voor het katholicisme.

Het vernederde, gekrenkte, gediscrimineerde, verarmde en onderdrukte volksdeel begon zich vanaf toen te organiseren. Het werd het begin van de ‘verzuiling’ waarin alle religies hun eigen scholen, kerken en verenigingen hadden. De verzuiling duurde zeker tot in de jaren zestig van de twintigste eeuw. En terugkijkend vanaf die periode kan worden vastgesteld dat het katholicisme op eigen kracht een sterke zuil had gesticht die veel bijdroeg aan de emancipatie van katholieken. Het bleken voortreffelijke Nederlanders te zijn. De emancipatie was zo succesvol dat er in Nederland bijna geen katholiek meer over bleef.

Geen herdenkingen, monumenten, excuses, herstelbetalingen of teruggave van bezit. Het hoefde kennelijk ook niet meer. Katholieken kozen niet voor de slachtofferrol, maar bouwden vanuit niets en zonder staatshulp een krachtige zuil die haar leden ondersteunde en liet emanciperen. In feite een groot succes. Een succes dat in de jaren tachtig de toenmalige minister-president Ruud Lubbers op de gedachte bracht dat de islam als zuil daar een voorbeeld aan kon nemen.

Nee, DENK zal geen katholiek in haar team kunnen opnemen. De partij richt zich in feite op groepen die voor de slachtofferrol kiezen en vandaaruit een negatieve en beschuldigende politieke ideologie omarmen. Het wordt tijd om ze de oren te wassen. De slachtofferrol en de vandaaruit voortvloeiende beschuldigingen zijn niet meer dan een maskering van het eigen (cultureel) falen om van de geboden kansen gebruik te maken.

Tot mijn verrassing lezen ook moslims dit blog

                                                                 

Wie is er hier nu idioot?

“Ik lees je blogs”. Het werd gezegd bij een ontmoeting die over iets anders ging en daar bleef het niet bij, “Vraag je jezelf nooit af hoe het komt dat je zoveel moslims kent en aardig vindt en toch zulke blogs schrijft? Het is dat ik je ken, anders zou ik gedacht hebben: weer zo’n .......!"

Rare vraag, dacht ik achteraf. Ik schrijf ze immers ook voor hen. Sterker nog mijn visies zijn medebepaald door wat ze me toevertrouwen. Het is waar. Ik ken veel aardige moslims. Met een aantal verkeer ik zelfs op vriendschappelijke voet. Niet toevallig vallen ze allemaal onder de categorie die ik ‘katholieke moslims’ noem. Een beetje rare term wellicht. Maar zoals katholieken kunnen zeggen: “de paus kan me wat”, zijn het moslims die een persoonlijk geloof hebben ontwikkeld en dat naar eigen inzicht beleven. Van hen heb ik in de loop der jaren veel geleerd.

Ik hou niet van alle moslims. Ik heb een hekel aan letterknechten (in de koran staat dat….), zeloten, fanatici, fundamentalisten, salafisten, dwingelanden en hypocriet gespuis. De ‘katholieke moslims’ hebben van hen net zo veel te vrezen als ik of anderen die geen moslim zijn. De orthodoxe islam houdt niet van vrijzinnige moslims.

Ik kan wel wat met een moslim die tegen me zei: “Voor al de moslims die de islam boven hun Nederlander zijn stellen, zou je eigenlijk andere wetten moeten hebben. Die hebben eigenlijk geen recht op de vrijheid van godsdienst”. Dat is er een die heeft nagedacht en ook met lede ogen aanziet dat er beroep op de grondwet en mensenrechten wordt gedaan op opportunistische gronden, want eigenlijk erkennen ze die niet.

Ooit kreeg in van een Poolse vriend, die het weer van een Turkse zakenpartner had gekregen, een boek over Rumi, de vermaarde Perzische soefi en dichter. Een waarachtig humanist die het menselijke boven de regels stelde. Binnen de islam worden dat soort soefi’s tegenwoordig in veel landen als ketters beschouwd en vervolgd. De salafisten moeten er niets van hebben, ze beschouwen soefi’s als mensen die wanorde in het land brengen. Wanorde betekent in dit geval dat er maar één leer is en dat wie daar vanaf wijkt een ketter is.

‘Katholieke moslims moeten worden beschermd tegen de ‘calvinistische  moslims’. Natuurlijk bedoel ik hier het harde Calvinisme uit de zestiende eeuw. Calvijn hield ook niet van ketters en liet ze ombrengen.

Wie naar de geschiedenis kijkt en begrijpt weet dat de term ‘joods-christelijke beschaving’ slechts de halve waarheid bevat. Het waren de humanisten die zo ongeveer vanaf Erasmus de harde kant van religies stukje bij beetje ter discussie stelden en de Europese religies op die manier tot beschaving hebben gebracht. Dankzij de humanisten veranderde de gedaante van de christelijke god van een wraakzuchtige en onverzoenlijke heerser in een alles vergevende en dat proces is nog steeds gaande. Die god zou het prachtig vinden als we ook goede voet verkeren met mensen uit een andere religie.

De leerstellige islam heeft die ontwikkeling in de gebieden waar de islam heerst weten te voorkomen. Renaissance en Verlichting zijn aan de islam voorbij gegaan. Rumi is op onbekende wijze verdwenen. Andere humanistische beschavers als Avicenna en Averroës, werden vervolgd en zagen hun boeken op de brandstapel verdwijnen.

Vandaag heb ik niet veel tijd voor de kranten. Ik ga een bezoek brengen aan de plek waar Spinoza lange tijd heeft gewoond. Het is wat mij betreft een eerbetoon aan de man die als een van de belangrijkste humanisten kan worden gezien. Bepaald geen tolerant doetje. Hij kan gezien worden als een van de belangrijkste bestrijders van religieuze knechting en religieuze intolerantie. Als hij niet al eerder aan een ziekte was overleden, zou de Dordtsche Synode hem hebben veroordeeld als ketter. Dat zoiets vandaag de dag ondenkbaar is hebben we te danken aan de grote humanisten.

Voor mijn moslimse lezers nog een tip. Lees mijn blogs alsof ik die aan jullie schrijf en jullie, mijzelf en Nederland de idiote fratsen van degenen die de islam boven alles willen stellen, wil besparen. Ook jullie vrijheid wordt bedreigd.